خورشید ستاره‌ای است از ستارگان رشته اصلی که ۵ میلیارد سال از عمرش می‌گذرد.
این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا
از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره ۱٫۴ میلیون کیلومتر (۸۷۰۰۰۰ مایل) است. جرم این ستاره ۷ برابر جرم یک ستاره
معمولی بوده و همچنین ۷۵۰ برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می‌چرخند.
در هسته خورشید ، جرم توسط واکنشهای هسته‌ای تبدیل به تشعشعات الکترومغناطیسی
که نوعی انرژی هستند، می‌شود. این انرژی به سمت بیرون تابانده شده و باعث درخشنگی می‌گردد. سایر اجسام آسمانی موجود در منظومه شمسی که توسط جاذبه خورشید
در مدارهایشان قرار گرفته‌اند نیز گرمایشان را از این انرژی می‌گیرند.
خورشید
مواد تشکیل دهنده حالت گازی دارند، بنابراین محدوده دقیق و معینی نداشته
و مواد اطراف آن بتدریج در فضا منتشر می‌شوند.
اما چنین به نظر می‌رسد که لبه تیزی داشته باشد، چرا که بیشتر نوری که به زمین می‌رسد
از یک لایه که چند صد کیلومتر ضخامت دارد ساطع می‌شود.
این لایه فوتوسفر نام داشته و به عنوان سطح خورشید شناخته شده است. بالای سطح خورشید ،
کروموسفر یا رنگین کره و هاله قرار دارند که با همدیگر جو خورشید را تشکیل می‌دهند.
مرکز خورشید مانند کوره‌ای هسته‌ای است با دمای ۱۵ میلیون
درجه سانتیگراد (۲۷ میلیون درجه فارنهایت) که چگالی‌اش ۱۶۰ برابر آب می‌باشد.
تحت چنین شرایطی هسته‌های اتم هیدروژن باهم ترکیب شده و تبدیل به هسته‌های هلیووم می‌شوند.
در این حین، ۰٫۷ درصد جرم ترکیب شده ، تبدیل به انرژی می‌شود.
از ۵۹۰ میلیون تن هیدروژنی که در هر ثانیه در مرکز ترکیب می‌شوند،
۳٫۹ میلیون تن به انرژی تبدیل می‌شود. این سوخت هیدروژنی ، تا ۵ میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت.
مسیر نامنظم ۲ میلیون سال طول می‌کشد تا انرژی تولید شده در مرکز خورشید
به سطح آن رسیده و بصورت نور و گرما تابش کند، سپس بعد از فقط ۸ دقیقه ، این انرژی به زمین می‌رسد.
خورشید
هنگامی که خورشید منبسط می شود تا تبدیل به یک غول سرخ شود،
قطرش حدود ۱۵۰برابر بزرگتر خواهد شد. گازهای منبسط شده و داغ،
رنگ زرد و حرارت خود را از دست داده و قرمز رنگ و سرد خواهند شد.
اما بخاطر بزرگتر شدن سطح ،درخشندگی آن ۱۰۰۰برابر افزایش یافته و نور بیشتری ساطع خواهد کرد.
زبانه‌ها و شعله‌های خورشیدی
زبانه حلقوی در شکل پایین ، خطوط میدان مغناطیسی ، دو لکه خورشیدی را به هم متصل کرده است.
در سال ۱۹۷۳ ، یک زبانه خورشیدی
(سمت چپ تصویر) ۰۰۰/۵۸۸ کیلومتر (۳۶۵٫۰۰۰ مایل) از سطح را پوشاند.
اغلب فعالیتهای شدید خورشید در نزدیکی لکه‌های خورشیدی رخ می‌دهند. شعله‌های خورشیدی ،
خورشید
جرخه‌هایی از انرژی هستند که عمر چند ساعته دارند،
این شعله‌ها هنگامی بوجود می‌آیند که مقدار زیادی انرژی مغناطیسی بطور ناگهانی آزاد شود.
زبانه‌های خورشیدی ، فوارانهایی از گاز مشتعل هستند که ممکن است صدها هزار کیلومتر در فضا پیش بروند. میدان مغناطیسی
می‌تواند زبانه‌های حلقوی را هفته‌ها در فضا پیش بروند معلق نگاه دارد.
باد خورشیدی
هاله (جو بیرونی) حاوی ذراتی است که انرژی کافی برای فرار از جاذبه خورشید را دارند.
این ذرات بصورت مارپیچی با سرعتی معادل۹۰۰ کیلومتر (۵۶۰ مایل) در ثانیه
از خورشید دور شده و باد خورشیدی را بوجود می‌آورند
این ذرات در همان مسیرهای میدان مغناطیسی حرکت می‌کنند
و از آنجا که دارای بار الکتریکی هستند، منظومه شمسی را پر از جریانات الکتریکی می‌کنند.
ناحیه فعالیتهای ، هلیوسفر (کره ) نامیده می‌شود. باد خورشیدی در هر ثانیه حدود یک میلیون تن هیدروژن حورشید را از بین می‌برد.
۱۰۰۰۰۰ میلیارد سال طول خواهد کشید تا باد تمام جرم خورشید را در فضای بین سیاره‌ای پخش کند، اما طول عمر طبیعی خورشید فقط ۱۰ میلیارد سال است.
